Het nooit aflatende, neo-liberale streven naar succes genereert meer verliezers dan winnaars. Deze verliezers worden vaak onzichtbaar gemaakt, of maken zichzelf onzichtbaar. In Ne mosquito pas bevragen podiumkunstenaars hun eigen verhouding tot succes en falen door aan de slag te gaan met elementen die ze zelf als gefaald ervaren binnen hun praktijk. Ze verkennen ideeën die het uiteindelijk nooit tot een voorstelling haalden. De ‘deleted scenes’ uit hun vorige werken vormen het vertrekpunt voor een korte (solo)performance. Hierin voeren ze een negatieve, on(aan)gepaste ‘tweedehands’ versie van hun artistieke praktijk op en verklaren een categorisch onderscheid tussen goede en slechte smaak als onbruikbaar. Het begeleidende motto daarbij is: “If you at first don’t succeed failure may be your style” (Quentin Crisp).